Pagkagaling ko sa banyo ay diretso agad ako sa kwarto.
Andyan ka pala. Kanina ka pa ba? Pasensiya na hindi agad
kita napansin kasi naman excited na ko sa pagdating ni husby. Biruin mo naman
ilang linggo na siyang hindi umuuwi. Kaya ayun masyado akong naging abala sa
paghahanda ng pagkain para sa kanya.
Nagulat ka ba? Oo nagluluto kaya ako, tinuruan ako ni ina
noon. Natigil lang kasi nung makilala ko si husby, ayaw niya kong masyadong
napapagod kaya sa labas na kami lagi kumakain. Nakuuu siguradong magugulat yun
pag nakita niya ang inihanda ko para sa kanya. Sa sobrang sarap makakarating
siya sa langit.
Teka lang tulungan mo nga ako. Ano bang isusuot ko dito?
Itong pula o itong isa?? Hmmm e kung wala na lang kaya?? Hahahaha Biruin mo
masarap na luto tapos yummy na wifey pa. I’m sure hindi na siya aalis. Parang
yung mga dating customer namin ni ina. Hindi na nakaalis sa sobrang sarap nung
hinanda naming nung piyesta ng bayan.
O natahimik ka naman diyan, iabot mo nga yang lotion diyan
sa may cabinet. Bakit ganyan ka makatitig? Para
namang lalamunin mo ako. Dalian
mo at mamaya andito na ang pinakamamahal kong asawa. Huiii anu ba? Sus ako na
nga… Naiisip mo na naman si ina ano? Huwag kang mag-alala di ba nagkita naman
kayo kahapon. Ok naman siya di ba? Masaya pa rin katulad ng dati. At tsaka nga
pala….
Wait, nagtext si husby malapit na daw siya, kailangan ko
nang dalian ang
pagpapaganda, kailangan kong maghanda. Teka ikaw ba? Anong partisipasyon mo?
Tatahimik ka na naman katulad nung dati? KJ mo talaga. Wala ka namang kasalanan
dun. Pinaglingkuran naman natin sila noon, pero naniwala na lang sila agad sa
sabi –sabi. Iniwan na lang tayo ng basta basta. Samantalang noong wala pa
tayong karibal halos dumugin nila ang atin karinderya.
Huwag mo nang takpan yang tenga mo kasi alam mo naman yung
sasabihin ko eh. Paulit ulit lang ako katulad ng paulit-ulit na pagngiti ko sa
mga painasisilbihan ko na lamesa noon. Bawat ulam na inilalapag ko, wala pang ilang
minuto ubos na agad. Yung iba tumatake two pa. Tapos ano, nung magsimula yung
tsismis na may gamot daw na inilalagay si ina para bumalik ang mga tao tapos
dinadagdagan pa na botcha daw yung ginamagamit na karne, ayun nag alisan sila.
Nalugi ang karinderya, nawala lahat ng inimpok natin dahil sa nadepress si ina
at natigil pa tayo sa pag-aaral.
Kung hindi ko pa makikilala si husby matapos nating umalis
sa baryo, malamang wala tayong alam ngayon. Siguro kinakawawa pa rin tayo ng
mga kapitbahay natin noon. Tumatak kasi sa isip nila yung bintang kay ina. Mula
sa kanya, napasa sa atin ang sisi, ang pangungutya. Buti na lang talaga
nabigyan din si ina na nang pagkakataon para makapagluto noon sa piyesta ano?
Tignan mo naman hindi ba speechless sila sa sarap.
Anong ayaw mo? Hindi pwede, nakapagsabi na ako kay ina,
naipagpaalam ko na ito. Paliligayahin ko lang naman si husby eh para hindi na
siya humanap ng iba. Sabi niya kasi matanda na daw ako. Wala nang asim. Siya
naman lahat sumimsim nito ah. Walang ibang nakatikim kundi siya lang. Bakit
ngayon, iiwan niya ko para sa mas bata, para sa isang babae na naiinggit lang
sa pagmamamahalan naming dalawa.
Ano pipigilan mo ko? Nagpapatawa ka ba? Paano? Nakakulong ka
lang naman diyan. Katulad ka rin ng
dati, noong nilagyan ni ina nang lason yung mga pagkain hinanda niya noong
piyesta. Wala ka ring nagawa. Hinayaan mo silang kainin yung pagkain. Oo
nasarapan sila pero anong kapalit? Kamatayan. Oo yun ang nararapat sa kanila,
mga taksil at walang awa kay ina. Matapos silang pagsilbihan, iiwan lang. Katulad
ko, anong ginawa sakin ng butihin kong asawa? Matapos pagsawaan naghanap ng
iba, yung bago yung akala niya eh mas masarap sa’kin.
Saglit wag kang maingay. Andiyan na siya. Naririnig ko na
ang pagbubukas niya ng gate. Huwag na huwag kang mag-iingay ha kundi babasagin
kita. Hinding hindi mo na ko makikita.
Amuyin mo nga. Mabango
na ba ako?? Ayos na ba ang itsura ko?
Umikot-ikot muna ako bago ko tuluyan buksan ang pinto kwarto
palabas. Pero bago ko tuluyan isara ang pinto ay tinitigan ko muna ang aking
anyo sa salamin.
Sige diyan ka na, ikukuwento ko na lang mamaya sa’yo ang
mangyayari. Kapag tapos na kaming magdinner. Siguradong hindi niya makakalimutan ang luto
ko. Dadalhin ko sa langit si husby.
aw. panu nya pa matitikman ang luto ng langit kung malalason na sya sa luto mo?
ReplyDeleteAwwww. Manlalason naman.
ReplyDeleteKapag ang galit ang nanaig walang maitim o maputi sa plano, makaganti manlang
aw.. nababaliw na sya.. konsensya ang kausap... dahil sa pagmamahal, sana pati sya kumain din ng kanyang handa.
ReplyDeleteMinsan nga naman ang ibang tao, nakagagawa ng di maganda dahil sa paghihiganti.
creepy wifey, kalurkey!
ReplyDeleteHuwaw! As in huwaw! Pwedeng i-monologue 'yang post mo sa talent portion ng Litol Miss Pilipins. Haha!
ReplyDeletenawa'y maging masaya sya sa paghihiganti...
ReplyDeletePambihirang Luto ng langit :''>
ReplyDeletenako..ang panget ang sama ng bida. hahahaha
ReplyDeletekala ko entry mo ito sa pa contest ni iya.. hehe! ganda..
ReplyDeleteang galing!!
ReplyDelete(speechless!)
lukaret si ate; nakawala siguro sa mental. hehe. seriously, nice narrative. ibang klaseng atake. i like!
ReplyDeletegusto ko!(;
ReplyDeleteano yun, nag-se-self talk sya? hala, second person pa..
ang madness ni madz. nakakatuwang basahin yung ganitong uri ng sulatin. kumbaga, hindi nagpapalason yung creativity sa napaaraming 'common' na istio sa mga sulatin ng blog sa paligid.
ReplyDeletethanks, madz. at least alam kong marami pang baliw na gaya ko. whahaha! huhuhu!